Home
 

Het 17e ? deel 4

 

Elk weekeinde trekt voetbalminnend Nederland massaal naar de stadions. Maar niet alleen bij Feyenoord, Ajax en PSV wordt wekelijks gestreden om de drie punten. Ook in de kelder van het Nederlands amateurvoetbal, de voormalige onderbond, is de winst heilig. Ja, zelfs bij het 17de...

 

 

Het 17de is als koploper de winterstop uitgekomen en moet na anderhalve maand zonder training of wedstrijd direct op bezoek bij de nummer twee. Het verschil op de ranglijst is een punt, maar het 17de heeft nog een wedstrijd in te halen.

 

Om ontspannen naar de topper toe te leven, bezoekt een deel van de selectie de avond voor de wedstrijd het filmfestival van Rotterdam. Er is niet gereserveerd en bijna alles blijkt uitverkocht. Behalve een film over het leven van muzikant Townes Van Zandt en iets met de titel Zombie Actors. Nadat de kaartjes zijn gehaald, wordt eerst gegeten bij een Thais restaurant, waar natuurlijk de kraker van morgen aan bod komt. We hebben een luxeprobleem: er zijn zorgwekkend veel fitte spelers. Te veel. Waar het 17de voor de winterstop regelmatig een beroep moest doen op A-junioren, zijn er voor morgen zo weinig afzeggingen dat er wellicht met negentien man zal worden afgereisd. Er kunnen maar zestien man spelen ?er mag vijf keer worden gewisseld ?en de kans bestaat dat er mensen naar de tribune moeten worden verwezen. Dat wil zeggen: als er een tribune is.

 

De film over Townes Van Zandt is schitterend, Zombie Actors blijkt een draak van een productie. Het Engels is onverstaanbaar en ondertiteling ontbreekt. We verlaten voortijdig de zaal. `Morgen beter,?zegt voorstopper Tony terwijl hij in zijn auto stapt. `We spelen dat rotgevoel gewoon van ons af.?/font>

 

Maar het gaat niet beter, de volgende dag.

 

Bij het verzamelen blijkt dat er drie man niet komen opdagen. Een slecht voorteken, al is het voordeel hiervan dat er niemand naar de tribune hoeft en we bovendien het maximale aantal wissels tot onze beschikking hebben: vijf. Opgezweept door de aanstekelijke klanken van Reamonns Supergirl rijden we tamelijk laat richting het terrein van onze tegenstander. We zijn er klaar voor, denken we.

 

Het is stil in de kleedkamer. Over tien minuten moeten we `er staan?en de warming-up is nog niet begonnen. Bij gebrek aan een trainer, probeert middenvelder Felix de troepen op scherp te zetten door te citeren uit een wedstrijdbespreking van een van de vele trainers die hem in zijn carrière hebben proberen te sturen. Het 17de luistert aandachtig als Felix zijn voormalig oefenmeester aanhaalt: `Mannen, er zijn trainers die voor een grote wedstrijd roepen: “Geef je voor 200 procent? Ik zeg: dat kan niet. 100 procent is het maximum. Maar geef die dan ook.?Het is onduidelijk of het met zijn 200 procent-verhaal te maken heeft, maar Felix begint op de bank.

 

De eerste minuten van de wedstrijd verlopen dramatisch. Passes komen niet aan, er is geen beweging, er worden geen kansen gecreëerd. Tot overmaat van ramp valt aanvoerder Bart uit met een vervelende blessure, en dus komt Felix alsnog ?100 procent gemotiveerd ?het veld in rennen. Vlak voor rust krijgt spits Xander een grote kans, maar de clubscheidsrechter maakt zich onsterfelijk bij de thuisclub door op het moment dat Xander van dichtbij verwoestend wil uithalen, af te fluiten. Het is rust. Centrale middenvelder Berend protesteert, maar de man in het zwart is onverbiddelijk. `Het is tijd,?zegt hij stoïcijns, waarna blijkt dat hij zijn klokje nog uit zijn borstzak moet halen om te zien of dat inderdaad zo is.

 

De tweede helft is de beste van het hele seizoen. Kans op kans wordt gecreëerd, maar er is een probleem: de bal wil er niet in. Zou die oude voetbalwet ook voor het 17de gelden? Jawel. Na twee vlijmscherpe counters van onze tegenstander, druipen we uiteindelijk met een 2-1 nederlaag af.

 

Supergirls huilen niet, volgens het liedje, en de spelers van het 17de nemen daar een voorbeeld aan. We troosten ons met de gedachte dat we alles nog in eigen hand hebben, en besluiten dat we vooral rustig moeten blijven. Rustig blijven, het is makkelijker gezegd dan gedaan. Mijn vrouw, die uitgerekend tijdens deze topper is komen kijken, is tijdens het avondeten meedogenloos. `Lieverd, je bent gewoon niet fit.?/font>

 

 

Uitgelicht:

Carlos (1968)

Positie: linksback

Lijfspreuk: `Ik ben zoals ik hoopte dat ik zou zijn.?/i>

 

Alias `De Jakhals? Strafschoppenspecialist van het 17de. Miste nog nooit van elf meter en is dat ook niet van plan. Wellicht heeft dit te maken met zijn Zuid-Amerikaanse bloed. De roots van Carlos schemeren niet alleen door in zijn koelbloedigheid vanaf de stip, maar komen ook tot hun recht onder de douche, waar hij na een gewonnen wedstrijd goed is voor allerlei vreugdedansjes. Noemt als sportief hoogtepunt een eigen doelpunt van een medespeler uit het 17de. Dat wordt geaccepteerd, want het 17de streeft een klimaat na waarin alles gezegd moet kunnen worden.

 

 

Stivali Ugg Scontati


Zapatillas Superstar


Chaussure Saucony


Vibram Five Fingers Prezzi


Boutique Goyard Pairs